دفتر مطالعات نگاه(نهادگفتمان آینده )

برای سرنوشت

دکتر کرمی، نزاع ایران و اسرائیل را صرفاً مناقشه‌ای جغرافیایی یا زاده تحولات معاصر نمی‌بیند، بلکه از منظری تاریخی، تمدنی و راهبردی، آن را ادامه یک معضل کهن تمدنی غرب و به‌ویژه پروژه «حل مسئله یهود به هزینه خاورمیانه» تلقی می‌کند. در این میان، اسرائیل نه فقط دشمن ایران، که ابزار تحقق خواست و بقای غرب در این منطقه و معمار نظم تحمیلی برای تضعیف رقبای منطقه‌ای است؛ و راه نجات، بازتعریف و تبیین صریح همین واقعیت نزد نسل‌های جامعه ایرانی است.
مقاومت از منظر دکتر شریف، نه صرفاً ابزار بقا، بلکه راهی برای شدن، شکوفایی، ارتباط با حقیقت و انتخاب آگاهانه ایستادن در کنار عدالت و انسانیت در «طرف درست تاریخ» است؛ رویکردی که مسیر آینده انسان و جامعه را رقم می‌زند.
دکتر ناظمی این نبرد را صرفاً یک جنگ منطقه‌ای یا قومی نمی‌بیند، بلکه آن را “آخرالزمانی” می‌خواند؛ مفهومی عمیق که بیش از معنای صرف دینی، به معنایی فلسفی و تمدنی است: پایان یک نظم، آغاز نظمی دیگر، و ایستگاه تعیین سرنوشت بشر معاصر. از نگاه او، فروپاشی مشروعیت سیاسی غرب و تبدیل شدن ارزش‌هایی نظیر لیبرالیسم، حقوق بشر و عقلانیت به ابزار قدرت، جهان را وارد عصر بی‌هنجاری و بحران مشروعیت کرده است.
نبرد 12 روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، صحنه‌ نادری از مقابله مستقیم میان دو بازیگر کلیدی خاورمیانه است؛ اما دکتر کشفی با رویکردی فراتر از اخبار سطحی و رویدادهای روزمره، این تقابل را در بستر روندها و تحولات ژرف تاریخی و منطقه‌ای تحلیل می‌کند.به اعتقاد دکتر کشفی، مواجهه صرف با اخبار و پیروزی‌های کوتاه‌مدت، ما را از درک تهدیدهای عمیق‌تر بازمی‌دارد. او تأکید دارد حوادثی چنین مهم، باید در دل روندها و ساختارهای حادثه ساز تاریخ معاصر منطقه دیده شود؛ چرا که این دیدگاه، هم ابزاری دفاعی است و هم راهنمایی برای هوشیاری در برابر آینده...
▫️ما هنوز به آمریکا امیدواریم؟! ▫️تا وقتی "آرزو" و "رویا" جدیدی را تمنا نکنیم، جهان تغییر نمی‌کند. ▫️یک روز غزه، یک روز تهران و یک روز بیروت، غرب مارا انسان نمی‌‌داند!
دکتر دنیوی در تحلیل خود از رخدادهای مهمی مانند نبرد ایران و اسرائیل، اساساً از دو زاویه‌ی مکمل به مسئله می‌نگرد: زاویه‌ی تاریخی-فرایندی: او معتقد است وضعیت کنونیِ ایران، محصول خلق‌الساعه یا واکنشی به یک واقعه روزمره نیست، بلکه امتداد یک روند تاریخی ۲۰۰ تا ۳۰۰ ساله است که میل به تغییر و استقلال در متن آن جریان داشته است. زاویه‌ی هویتی-تمدنی: او ریشه‌ی بسیاری از انتخاب‌ها و مقاومت‌های امروز را در «جوهر هویت ایرانی» و تجربه‌ی تاریخی ملت ایران از دوره صفویه تا امروز می‌داند و آن را به هاضمه تمدنی و فرهنگ دیرپای ایرانی پیوند می‌زند.