مدل های بزرگ زبانی (LLM) از جمله قدرتمندترین سیستمهای هوش مصنوعی هستند که بر پایه معماریهای ترانسفورمر طراحی شدهاند و برای درک و پردازش زبان انسان به کار میروند و همانگونه که زبان، تلاقی گاه میان درهم آمیختگیِ انسان و هستی است، برای هوش مصنوعی نیز نقشی افق گشا دارد که اگر هوش مصنوعی بخواهد پا به جهان انسانی بگذارد، تنها معبری که میتواند پیچیدگی انسانها و تمدن آنها را در سرعتی شگرف به او منتقل سازد، جهانِ زبانی خواهد بود. به همین جهت LLM ها به مثابه سامانه های ادراک زبان انسانی در جهت توسعه هوشمندی هوش مصنوعی به کار می روند و هر روز در حال توسعه هستند.
بنابراین به نظر می رسد پژوهشگران حوزه های الهیات، علوم شناختی و فلسفه ذهن باید به مسائل گسترده ای بیندیشند. اگر بخواهیم این موضوع را از منظر وحدت و کثرت فلسفی به پرسش بکشیم، خواهیم گفت که اگر جهان ما از «تکثرِ زبانی» به مثابه «گوناگونیِ اندیشگانی» به سمت «زبانِ جهانی» برای «تعاملِ همگانی» حرکت کرده است و تبعات خودش را به دنبال آورده است، آیا این حرکت وحدت بخش برای هوش مصنوعی نیز تکرار خواهد شد؟ به عبارت دیگر، نسبت کثرات زبانی در هوش مصنوعی چگونه به وحدت و هماهنگی میرسند؟ سرنوشت تنوع اندیشه های برآمده از زبان های مختلف، در دوران هوش مصنوعیِ مسلط بر تمام زبان ها چه خواهد بود؟
مجموعه وبینارهای مدل های بزرگ زبانی (LLM) از مجموعه رویدادهای هوش بیمرز است که با هدف تقویت دانش و تجربه در مورد این مدلها، با همکاری هوشیو و پژوهشکده هوش مصنوعی دانشگاه امیرکبیر برگزار میشود. دور اول این وبینارها از ۱۶ دیماه ۱۴۰۳ آغاز میشود و هر یکشنبه با حضور یکی از متخصصین برجسته این حوزه، به بررسی موضوعات مرتبط با مدلهای بزرگ زبانی میپردازد. برخی از سرفصل های این دوره عبارتند از؛
- مقدمهای بر مدلهای بزرگ زبانی (LLMs): به تدریس دکتر پارسا باقرزاده محقق پسا دکترا هوش مصنوعی در دانشگاه McGill و موسسه Mila
- داده در مدل های بزرگ زبانی: به تدریس صدرا صبوری دانشجوی دکتری علوم کامپیوتر در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (USC)
- ارزیابی مدل های بزرگ زبانی؛ ارزشها و معیارها: به تدریس دکتر سالار محتاج پژوهشگر در مرکز تحقیقات هوش مصنوعی آلمان (DFKI)
