دفتر مطالعات نگاه(نهادگفتمان آینده )

ما چه خدایی را با مواد روان گردان تجربه میکنیم؟

مسئله تجربه دینی که عموما در رشته فلسفه دین مورد بررسی قرار میگیرد، پیش و بیش از آنکه محدود به رویکردهای آکادمیک باشد و تحقیقات علمی برای آن مسئله سازی کنند، این بسترهای عینی جوامع هستند که مبتنی بر رخدادهای انسانی، منجر به پدیداری مسئله میشوند. در اینجاست که اگر رویکردهای علمی ناتوان از درک مسئله ها بمانند و رویکردی برای مواجهه با این قبیل مسائل نداشته باشند، آن سوالات به خود جامعه بازگردانده میشود تا پاسخ، از محل پیدایش پرسش یافته شود. این چرخه معیوب ممکن است تا جایی تداوم یابد که به عنوان مثال، استعمال مواد روان گردان در کلیساها، به یکی از پاسخ ها برای پرسش از چگونگی شناخت خداوند تبدیل شود و برای تجربه معنوی افراد توصیه شود. در ادامه بخوانید سرانجامِ ناکامیِ کلیسای امریکا را که در مواجهه با مسائل الهیاتیِ جامعه اش شکل گرفته است.
  • آنچه در ادامه می خوانید، ترجمه ای است از یادداشت ژاکی فراست، استادیار جامعه شناسی دانشگاه پردو که توسط موسسه راهبردی حق پژوهی ترجمه و منتشر شده است.

ژاکی فراست استادیار جامعه شناسی دانشگاه پردو در این باره که تشکیلات آتئیستی چگونه نیاز برخی از آمریکایی‌های غیر مذهبی را برطرف می‌کند، می‌نویسد:

یکی از تجمعات بزرگ سکولارها، دورهمی یکشنبه است که با هدف ارائه تشریفات برای افراد غیر مذهبی برگزار می‌شود؛ اقرارهای مشترک، آواز خوانی جمعی، مراقبه بی‌صدا و آیین‌های غسل تعمید؛ اینها، فعالیت‌هایی هستند که ممکن است در یک مراسم کلیسای مسیحی در صبح یکشنبه در ایالات متحده اتفاق بیافتد. اما چه می‌شد این خداناباوران به جای آن تشریفات، در مراسم کلیسای مسیحی شرکت می‌کردند؟ امروزه تقریبا ۳۰ درصد از بزرگسالان در ایالات متحده می‌گویند که هیچ وابستگی مذهبی ندارند و تنها نیمی از آنها به‌طور منظم در مراسم عبادت شرکت می‌کنند. اما همه اشکال کلیسا در حال افول نیستند؛ از جمله “تجمعات سکولار” یا آنچه که بسیاری آن را “کلیساهای بی‌خدا” می‌نامند.

من به عنوان یک جامعه‌شناس دین که ۱۰ سال گذشته را صرف مطالعه جوامع غیرمذهبی کرده است، دریافته‌ام که کلیساهای ملحد، همان فعالیتهای کلیساهای مذهبی را انجام می‌دهند. رشد کلیساهای آتئیستی گواه این است که افول دینی لزوماً به معنای کاهش رفاه جامعه، مناسک یا مردم نیست.

کلیسای آتئیست چیست؟ غالبا جماعات سکولار با استفاده از زبان و ساختار یک «کلیسا»، مانند جلسات یکشنبه‌ها یا شنیدن «شهادت» یکی از اعضا، یا با تطبیق زبان یا اعمال مذهبی به روش‌های دیگر، از سازمان‌های مذهبی را تقلید می‌کنند؛ به عنوان مثال، تعداد فزاینده‌ای از کلیساهای روانگردان وجود دارد که به افرادی که به دنبال تجربه معنویت و تشریفات از طریق مصرف مواد مخدر هستند، خدمات رسانی می‌نمایند.

ژاکی فراست، استادیار جامعه شناسی دانشگاه پردو، ۱۱ ژانویه ۲۰۲۴

لینک خبر

0
0
0
0
0
0
0

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *